Kiedy kończy się przyjemność?

Wtorek, 8 marca 2011 • dodano: 08.03.2011 | Komentarze 11

Jak wspominałem, dziś dzień wolny od pracy. Mogłem więc wykręcić coś większego. Z takim też zamiarem wstałem jak zwykle wcześnie rano. Pogoda za oknem nie nastrajała optymistycznie. Pomimo zapowiadanego słońca, było pochmurno. O godzinie ósmej jechałem już na Stanisławów. Przypomniałem sobie, że któregoś dnia z powodu wiatru, nie zrealizowałem zaplanowanej trasy.
No właśnie, wspomniałem o wietrze. Mógłbym go właściwie pozostawić bez komentarza, ale tytuł wpisu mnie do czegoś zobowiązuje. Bo to wiatr dziś będzie głównym bohaterem tego wpisu. Droga do Stanisławowa, niby z wiatrem, to jedna wielka mordęga. Trzymam mocne tempo i czekam tylko kiedy skręcę na Poświstne, bo wtedy wiatr będzie bardziej pomagał. Nic bardziej mylnego. Jest trochę lepiej, kiedy jadę z Poświętnego na Międzyleś i potem jeszcze do Tłuszcza. Kiedy w Tłuszczu skręcam na Wolę Rasztowską, zaczyna się największy koszmar. Nogi mam już wymęczone i jedzie mi się strasznie. Przez całą drogę zastanawiam się właśnie, gdzie w tym wszystkim jest przyjemność. Bo czy przyjemnością jest słanie wszelakich bluzg i innych wymyslnych wyzwisk pod adresem tego właśnie, wyjącego ciągle w uszach i nie pozwalającego szybciej pojechać, towarzysza WIATRA.? No chyba nie… Czy także do przyjemności należy siłowanie się z nim (z wiatrem) i modlenie aby za często z naprzeciwka nie jechał samochód ciężarowy, bo wtedy jak dmuchnie, to spycha z jezdni? Też chyba nie. Nie doszukałem się zatem dziś przyjemności. Nawet nie chciało mi się dokręcić stówy, a zabrakło przecież mało.
Jedyna przyjemność dziś była wtedy, kiedy zatrzymałem się przed furtką posesji. Mięśnie w udach mi płonęły.
Trasa:

Temp: -1°C
Wiatr: płd-zach. 3-4 m/s
Czas: 8:00-11:30