Tyle, że ta aura wiosenna od rana nie była. Kiedy wyjeżdżałem po godzinie dziewiątej, słońce kończyło właśnie rozpuszczać szadź na samochodach. Zastanawiałem się od wczoraj, gdzie tu się dziś wybrać, żeby zaliczyć sobie kolejną stówkę i wybór mój padł na Liw. Jednak dziś zmieniłem plan, nie chcąc wracać tą samą drogą. Jakoś źle mnie motywuje powrót tą samą trasą. Zdecydowałem się na jazdę nielubianym jakoś przeze mnie kawałkiem trasy nr 50. Dziś jednak nie było tam ciasno i TIR-y nie przeszkadzały zbytnio, przez cały przejazd kawałkiem tej trasy, minęło mnie może z dziesięć ciężarówek, i o dziwo nawet mijały mnie szerokim łukiem.  Kiedy dotarłem do Zawiszyna, w którym miałem skręcić na Jadów, minęło mi już prawie dwie godziny jazdy. Przez ten czas zrobiło się ciepło i jazda przez lasy nie była już tak mało przyjemna jak rano. W Zawiszynie zmieniam kierunek jazdy i zaczynam jechać pod wiatr. Dziś wiatr jest jednak słabiutki i zbytnio nie przeszkadza.  Choć na Czarnym trzeba się napracować. Doszedłem do wniosku, że po zmianie korby na Tiagrę, jeździ się na nim ciężej. Stara korba pewnie miała mniej zębów na blacie. W
W Jadowie robię sobie przerwę na pasionek i przy okazji wlewam do bidoniku cieplejszy napitek w postaci wody z miodem i cytrynką. Kieruję się dalej na Niegów i na Dąbrówkę. Za Niegowem zatrzymuję się na chwilę aby pstryknąć kilka fotek rozlewiska rzeki Gaj. 

Rozlewiska miejscami zamarznięte i jeszcze puste. Wiosna i latem jest tutaj masa ptactwa. 


W tym miejscu pozostaje mi do domu ponad dwadzieścia kilometrów. Nogi czują już jazdę, tym bardziej, że dziś jadę szybciej niż ostatnimi czasy. 
Czas mija mi dość szybko i zanim się obejrzę, dojeżdżam do domu, gdzie czeka już na mnie pyszniutki obiadek. 
Temp: 5℃ (na słoneczku troszkę więcej)
Wiatr: płn-zach. 2 m/s
Czas: 9:20-13:20
TRASA

Trasa wymyślona wczoraj i stwierdziłem po drodze, że nie podlega modyfikacjom. Żadnego skracania czy wydłużania. Choć momentami miałem chęć na stówkę, dobrze się stało, że się nie skusiłem.  Wiatr początkowo dość słaby i wiejący jeszcze w plecy, na powrocie znowu dał mi dobrze w kość. Odpocząć też kiedyś trzeba. 
Tak więc zrobiłem dziś tzw. objazd okolicznych wiosek. Drogi w zimę mocno nie dostały, ale niektóre i tak wołają o pomstę do nieba. Z odwiedzonych dziś, najgorsza była i od dawna chyba jest ta prowadząca z Białobrzeg do Radzymina. To jakiś koszmar. 
Ale jednak wcześniej wspomniany w tytule Zalew. Plaża ośrodka wypoczynkowego od strony Białobrzeg, gdzie dość często robię sobie przerwę na pasionek. 

Od ostatniej mojej wizyty w tym miejscu, dobudowano pomosty. 
Dzisiejszy wyjazd zaliczam do najbardziej udanych w lutym. Tym sposobem pierwszy tysiąc 2014r zaliczony. 
Pod Wołominem stwierdzam, że lato w pełni, widzę bowiem parę idącą ulicą. Oboje są ubrani na krótki rękaw. Baaa, dziewczyna jest w bluzce na ramiączka.  A co. Luty, nie luty, zaszaleć można. 

Przestudiowałem wczoraj prognozy pogody i stwierdzając, że aura będzie iście wiosenna, postanowiłem na dziś uszykować trasę podchodzącą pod jakieś siedem czy osiem dyszek. Stwierdziłem też, że wiatr ma zamiar osłabnąć, co utwierdziło mnie w tym żeby sobie pojeździć koło trzech godzinek. Uszykowałem sobie drugi bidon z ciepłą wodą, który owinięty schowałem do plecaka. mam tylko jeden bidon termiczny, więc musiałem coś wykombinować z płynami. Zapakowałem banana i wyruszyłem przed godziną dziesiątą. Jezdnia była już suchutka, wczoraj o tej porze było jeszcze dość mokrawo. Skierowałem się na z góry zaplanowana trasę, czyli na Jadów.  Z rana było jeszcze dość chłodnawo, szczególnie wtedy, kiedy wjeżdżałem w lasy. Tam też było mokro na jezdniach. Do Jadowa droga mijała szybko, wiatr popychał mnie, ale i tak nie szalałem, musiałem zważać na znowu nadwyrężoną lewą nogę. W ciągu dwóch miesięcy muszę ją doprowadzić do ładu, tak więc bez wygłupów. Przed Jadowem, kiedy skręcam na Sulejów, kończy się zabawa, czyli zmieniam kierunek jazdy i zaczynam tę gorszą cześć wycieczki, jazda pod wiatr. Jak obiecywały prognozy, wiatr faktycznie osłabł, ale i tak trzeba się nieźle napracować, żeby sobie z nim radzić.  Zważając na nogę, jadę pod wiatr na dość wysokiej kadencji. Za Sulejowem robię przystanek na uzupełnienie wody w bidonie termicznym i banana. 

Ładnie mi szumiało przy posiłku. Rzeczka mała, ale jara. 

Po krótkim odpoczynku ruszam dalej siłować się z wiatrem i nie jestem zbyt radosny, bo wiem, że będzie już tak do samego domu. Po woli też zaczynam rozmyślać nad setką, ale jakoś nie mogę się zdecydować. Decyzję o stówie podejmuje dopiero, kiedy do domu zostaje mi 5 km a do setki brakuje mi 15 km.  Reszta drogi, po mimo zmęczenia mija mi już dość szybko. I tym sposobem wychodzi mi zimowo-wiosenna stówka. 
Temp: 1-5°C
Wiatr: płd-zach. podobno 3 m/s ale na jezdni jest ściana. 
Wilgotność 70%
Czas: 9:45-13:35
TRASA