Trasa wymyślona wczoraj i stwierdziłem po drodze, że nie podlega modyfikacjom. Żadnego skracania czy wydłużania. Choć momentami miałem chęć na stówkę, dobrze się stało, że się nie skusiłem.  Wiatr początkowo dość słaby i wiejący jeszcze w plecy, na powrocie znowu dał mi dobrze w kość. Odpocząć też kiedyś trzeba. 
Tak więc zrobiłem dziś tzw. objazd okolicznych wiosek. Drogi w zimę mocno nie dostały, ale niektóre i tak wołają o pomstę do nieba. Z odwiedzonych dziś, najgorsza była i od dawna chyba jest ta prowadząca z Białobrzeg do Radzymina. To jakiś koszmar. 
Ale jednak wcześniej wspomniany w tytule Zalew. Plaża ośrodka wypoczynkowego od strony Białobrzeg, gdzie dość często robię sobie przerwę na pasionek. 

Od ostatniej mojej wizyty w tym miejscu, dobudowano pomosty. 
Dzisiejszy wyjazd zaliczam do najbardziej udanych w lutym. Tym sposobem pierwszy tysiąc 2014r zaliczony. 
Pod Wołominem stwierdzam, że lato w pełni, widzę bowiem parę idącą ulicą. Oboje są ubrani na krótki rękaw. Baaa, dziewczyna jest w bluzce na ramiączka.  A co. Luty, nie luty, zaszaleć można. 

Przestudiowałem wczoraj prognozy pogody i stwierdzając, że aura będzie iście wiosenna, postanowiłem na dziś uszykować trasę podchodzącą pod jakieś siedem czy osiem dyszek. Stwierdziłem też, że wiatr ma zamiar osłabnąć, co utwierdziło mnie w tym żeby sobie pojeździć koło trzech godzinek. Uszykowałem sobie drugi bidon z ciepłą wodą, który owinięty schowałem do plecaka. mam tylko jeden bidon termiczny, więc musiałem coś wykombinować z płynami. Zapakowałem banana i wyruszyłem przed godziną dziesiątą. Jezdnia była już suchutka, wczoraj o tej porze było jeszcze dość mokrawo. Skierowałem się na z góry zaplanowana trasę, czyli na Jadów.  Z rana było jeszcze dość chłodnawo, szczególnie wtedy, kiedy wjeżdżałem w lasy. Tam też było mokro na jezdniach. Do Jadowa droga mijała szybko, wiatr popychał mnie, ale i tak nie szalałem, musiałem zważać na znowu nadwyrężoną lewą nogę. W ciągu dwóch miesięcy muszę ją doprowadzić do ładu, tak więc bez wygłupów. Przed Jadowem, kiedy skręcam na Sulejów, kończy się zabawa, czyli zmieniam kierunek jazdy i zaczynam tę gorszą cześć wycieczki, jazda pod wiatr. Jak obiecywały prognozy, wiatr faktycznie osłabł, ale i tak trzeba się nieźle napracować, żeby sobie z nim radzić.  Zważając na nogę, jadę pod wiatr na dość wysokiej kadencji. Za Sulejowem robię przystanek na uzupełnienie wody w bidonie termicznym i banana. 

Ładnie mi szumiało przy posiłku. Rzeczka mała, ale jara. 

Po krótkim odpoczynku ruszam dalej siłować się z wiatrem i nie jestem zbyt radosny, bo wiem, że będzie już tak do samego domu. Po woli też zaczynam rozmyślać nad setką, ale jakoś nie mogę się zdecydować. Decyzję o stówie podejmuje dopiero, kiedy do domu zostaje mi 5 km a do setki brakuje mi 15 km.  Reszta drogi, po mimo zmęczenia mija mi już dość szybko. I tym sposobem wychodzi mi zimowo-wiosenna stówka. 
Temp: 1-5°C
Wiatr: płd-zach. podobno 3 m/s ale na jezdni jest ściana. 
Wilgotność 70%
Czas: 9:45-13:35
TRASA